Vandaag een “gesplitst” verslag. Waar ondergetekende de originele route heeft gevolgd, koos PSL bewust voor een afkorting. Natuurlijk zijn alle routes bijzonder en uitdagend, soms moet je een begrijpelijke keuze maken.
We waren vroeg wakker en na een wederom goed ontbijt, reden we onze motoren uit de parkeergarage. We lieten de hectiek van Granada achter ons en reden in oostelijke richting. Via doorgaande wegen met nauwelijks verkeer bereikten we de autosnelweg. Maar niet voordat we een fotostop hadden bij een prachtige vallei.
Als afgesproken volgde ik de snelweg in noord-oostelijke richting, terwijl PSL afboog richting zuid-oosten. Na een saai stuk autobaan volgde een nog saaier doorgaande weg. Op cruisecontrol gleden de kilometers snel onder me door en gelukkig volgde niet veel later de afslag richting “bergen”.
Vanaf hier was het compleet andere kost; niets saai, niets rechtdoor. Heerlijke bergwegen, prachtige omgevingen, super asfalt, en vrijwel geen ander verkeer. Aangezien ik alleen was ben ik wat vaker gestopt voor een fotomomentje. Ik denk niet dat de foto’s kunnen weergeven wat ik beleefde, maar dit is de beste mogelijkheid die ik heb jullie mee te laten genieten.
Wegen en bochten waar geen einde aan lijkt te komen verder, naderde ik de snelweg. Tijdens de Tankstop kreeg ik de info waar PSL zich inmiddels bevond en even later zaten we samen aan een Spaans-Belgische-spaghetti.
Dit “wegrestaurant” was in de Tabernas woestijn, vlakbij Fort Bravo. Dit laatste moet een western stadje voorstellen welk gebruikt is/wordt voor filmopnames. Op aanraden van onze serveerster werd dit bezocht, maar helaas was het geen cent van het entreegeld waard, al kwam PSL nog bijna in een vuurgevecht (show) terecht.
Daarna was het tijd samen ons hotel in Almería op te zoeken. Met een beetje draaien en keren stonden we voor het hotel en bij het inchecken bleek dat er een voertuiglift naast de ingang was. Voor de eerste keer stond ik met mijn motor in een lift! Perfecte parkeerplaats en een prima hotel.
Inmiddels zit ik dit verslag te typen in een modern restaurant in hartje Almería waar ik voorlopig de eerste en enige klant ben. In alle overige etablissementen werd me duidelijk gemaakt dat ik nog niet aan de “Spaanse way of life” en klok gewend ben. Biertje smaakt er niet minder om…
