7 daagse tocht door de Dolomieten naar de Adriatische kust.
De reis zal via Oostenrijk en de Dolomieten naar Eraclea Mare in Italië gaan. Peter uiteraard weer met zijn Honda Varadero en Geert-Jan op de Suzuki V-Strom. Na een grondige voorbereiding van Peter en Geert-Jan was het 22 augustus zover, we konden gaan rijden!
Dag 1: 22 Augustus
Zoals afgesproken zouden we op tijd vertrekken, we hadden immers 743 km vandaag te rijden. Om 10.00 uur staan we met de motors voor JZK, waar we samen nog een laatste kop koffie drinken. Na nog een blik op buienradar geworpen te hebben, besluiten we om toch maar zo snel mogelijk te gaan rijden, want de lucht in de Duitse Eifel ziet er bijzonder gekleurd uit. Om 10.30 zitten we op onze motoren richting Zuiden!
Op wat verdwaalde regendruppels na is het onheilspellende beeld op buienradar gelukkig uitgebleven. Onze eerste tankstop is al om 11.30, omdat Geert-Jan niet met een afgetankte motor was vertrokken. Voor Peter hoog tijd voor een peuk, en te wisselen naar zomerbroek en handschoenen.
Daarna stiefelen we flink door, om 12.45 hebben we al 1/3 van de rit van vandaag achter de kiezen. Het tanken van de motoren gebeurd om de 200 km, veel verder durft Peter niet met de Varadero (of zou het een reden zijn om te kunen stoppen?)
Rond de klok van 16.00 uur mogen we nog 160 km, tussen de bergen wordt het wel al een stuk leuker sturen! De Fernpass in Oostenrijk is de laatste etappe van de dag, en we stoppen nog bij een mooi kasteeltje voor een fotomomentje.
Het is de hele dag lekker warm (GL) snikheet (PS), en om 18.30 komen we in Sautens in het Oostenrijkse Ötztal aan. Vanwege de grote afstand die we moesten afleggen heeft Peter amper de tijd gehad om peuken te verbranden, dus zijn dashboard is nog vrij van lege pakjes, het zal toch niet gebeuren dat Peter gaat stoppen met roken?
Het hotel Post http://www.gasthof-post.at ligt midden in de kern van Sautens city, en nadat Peter heeft ingecheckt kunnen we de motoren onder een mooi afdak kwijt.
De tas die Diana voor ons gemaakt heeft doet uitstekend dienst, we lopen weliswaar nog altijd bepakt als pakezels, maar wel in 1 x naar de kamer. We besluiten eerst een heerlijke pot bier (Stärkenberger) op het terras te pakken, waarbij het motto: “de laetste sluut” vanaf dag 1 telt.
Als Geert-Jan op de terras van de eerste verdieping kennis maakt met “Jos en May” uit Arcen, heeft Peter op de zonneweide van het Hotel de eerste biertjes besteld, ze smaken voortreffelijk! We moeten voor 20.00 uur aan tafel zitten om te kunnen eten, dus we besluiten om maar snel te gaan douchen. Als Peter om 19.57 onder de douche uitkomt, gaan we met gezwinde spoed naar het restaurant waar we voor het eerst uit de Italiaanse??? kaart kunnen kiezen.
Het eten is prima! Het wordt een gezonde week voor Geert-Jan, elke dag twee porties groentes. Peter maakt eveneens kennis met Jos en May en blijkt Jos te kennen van zijn vorige motorreizen. Jos moet hier nog even over nadenken, maar besluit opeens ook Peter te herinneren. Ook Jos en May zijn vandaag vanuit Noord-Limburg naar Sautens komen sturen, May op haar gloednieuwe Fazer.
Als we het avondeten genuttigd hebben, en nog een digestief gedronken hebben gaan we samen met Jos en May op het terras herinneringen ophalen en routes bespreken. Overwogen wordt nog of we morgen met ons 4tjes de rit verder zetten, hier slapen Jos en May nog een nachtje over.
Dag 2: 23 augustus
Na een kort nachtje gaat de wekker om 8.00 uur af, wat een verschrikkelijk muziekje heeft Peter op zijn Nokia; Gutenmorgen Sonneschein van Nana Mouskouri. Geert-Jan besluit de rest van de vakantie vroeg naar bed te gaan om voor de wekker van Peter wakker te zijn.
Het ontbijt is goed, Peter scoort zijn eitje en is dus alweer in zijn nopjes. We zien Jos en May nog in de ontbijtzaal, Jos wil met May toch een andere route nemen. Nadat we ons in de motorkleding gehuld hebben, gaan Jos en Peter nog even met een speciale spuitbus kettingspray de ketting van May onderhanden nemen. Tevens worden de olieniveau’s van de fietsen gecheckt, zodat we weer veilig op pad kunnen. We vertrekken rond 9.45, vandaag gaan we naar ons vaste adres in de Italiaanse Dolomieten.
Het blijkt prima motorweer, 28 graden. We hebben allebei onze air handschoenen aangetrokken, deze bevallen erg goed! Er staan 3 passen op het programma, de Timmelsjoch, de Jaufenpass en de Penserjoch. Het is heerlijk rijden, veel beter dan in 2009 toen we alleen regen en sneeuw hebben gehad in de Dolomieten. Net voordat we de Timmlsjoch met zijn 2509 meter oprijden besluiten we nog een kopje koffie te nemen.
Onderweg hebben we een bordje met een stijgingspercentage van 15%, nog altijd een uitdaging om dan een tornante te draaien. Onderweg komen we Jos en May maar liefst 5 keer tegen, een stuk voor Bolzano (Bozen) scheiden voorgoed (?) onze wegen.
Het laatste stuk van de route is volgens de Garmin een mooie kronkelweg, dit klopt helemaal. Wat de Garmin niet verteld is dat er op dit pad geen asfalt ligt, en er af en toe gaten in de weg zitten dat Geert-Jan met de middenbok aan de grond komt zonder dat hij een bocht maakt. Peter heeft het advies van een trucker opgevolgd en de motor gekeerd. Geert-Jan hobbelt nog een kilometer of zes door, waarna een hele grote Caterpillar een definitief einde aan de route maakt, een gapend gat in de bergweg is zelfs voor de V-strom te heftig. Ook Geert-Jan keert zijn motor, en hobbelt weer lekker terug naar de bewoonde wereld.
Omdat Peter reeds eerder gedraaid was, zat hij al aan een lekker glas bier, terwijl Geert-Jan alweer voor de volgende uitdaging stond. Op de tornante volle weg die volgens de Garmin de kortste route naar het hotel Castel Latemar http://www.castellatemar.it was, waren bosbouwers enkele bomen aan het kappen. De boomstammen lagen over de weg heen en de V-strom was net smal genoeg om tussen de takken en stammen een baan te kunnen vinden.
Na enkele verontruste telefoontjes van Peter waar Geert-Jan bleef, waren we beiden rond 16.30 op de bestemming. Gelukkig hadden we weer een kamer op de derde verdieping, zodat ook tijdens deze motorvakantie gewoon aan de conditie gewerkt kon worden.
Tijdens het avondeten hebben we nog 4 tafelgenoten, 3 heren en een dame. Ze komen uit de buurt van Frankfurt, de dame weet VESCHRIKKELIJK veel van motoren en motorrijden af. Het eten is weer prima, Peter heeft een malse biefstuk en Geert-Jan een lekkere moot zalm.
Na het eten besluiten we een spel kaarten te bemachtigen en te gaan “Heldens toepen”. Ook nemen we weer een digestief, de afdronk is heerlijk, de nasmaak afschuwelijk! Het kaarten verloopt prima, alleen verdenkt Peter Geert-Jan ervan dat hij geen inzicht heeft in het kaartspel. Dat uiteindelijk Geert-Jan met 4-1 wint is dan ook waarschijnlijk puur geluk!
We gaan om 22.30 naar bed toe, zodat we weer op tijd door kunnen op onze reis, morgen zien we onze meiden weer!
Dag 3: 24 augustus
We zijn op tijd in de ontbijtzaal, maar wederom hebben we tafelgenoten. Nu is onze koffie reeds ver op, dus na een kopje koffie en wat vruchtensap gaan we de reis te starten.
Als de motoren bepakt zijn, de kleding aan en Peter al zijn eerste zweetdruppels aan het produceren is in zijn zomermotorpak mist Peter plots zijn zonnebril. Alles wordt nagezocht, uiteraard wel weer een momentje voor drie sigaretten ( nee, hij gaat dus duidelijk niet stoppen). De topkoffer, de tanktas ( met zo’n grote tanktas moet je veel nazoeken) de motorjas, alles wordt het binnenstebuiten gekeerd. Uiteindelijk blijkt de zonnebril bij de receptie te liggen, gelukkig is hij terecht!
Vandaag staan twee passen op het programma, de Passo di Lavazé en de Manghenpas. Het is weer heerlijk weer 30 graden en een stralend zonnetje! We gassen lekker door en staan om 14.00 uur aan het hotel waar de dames verblijven, in Eraclea Mare http://www.corallohotel.org. De dames zijn nergens te bekennen en telefonisch ook niet bereikbaar.
Nadat we de motoren geparkeerd hebben ( wat is het terugduwen op losse kiezel met volle bepakking zwaar van een motor) en de spullen op de kamer van Peter en Diana hebben gelegd, vertrekken we in de zwembroek naar het strand.
Peter weet precies waar de ligbedjes van Luca staan. Na een flinke strandwandeling zonder onze meisjes gezien te hebben gaan we toch maar een volgende poging doen om telefonisch contact te krijgen, ditmaal krijgt Geert-Jan Renate direct aan de lijn. Nadat Renate heeft verteld dat ze bedje 9 hebben zien we Renate toevallig lopen. We lopen achter Renate aan tot bij het ligbedje, en dan pas heeft Renate in de gaten dat we achter haar staan.
Als we elkaar begroet hebben, duiken Peter en Geert-Jan samen met Femke en Maaike de Adriatische zee in. Er wordt heerlijk gedobberd op de luchtbedden, en na een uurtje is Peter voldoende afgekoeld om op het terras eindelijk een biertje te drinken. Als we richting het hotel lopen, springen we nog even in het gloednieuwe zwembad van Luca, erg mooi aangelegd! Daarna gaan we ons opfrissen om rond 19.45 aan het avondeten te beginnen.
Vooral de heldere nudelsoep valt erg in de smaak bij Maaike, de culinaire hoogstandjes blijven echter uit voor de rest van de reisgenoten. Na het eten gaan we nog een rondje door Eraclea Mare maken, op advies van de dames spuiten we ons in met één of andere stinkende anti muggen spray. Peter heeft zowaar een zes persoons fiets gehuurd, waarmee we de stad gaan verkennen. Peter wijst ons het restaurant waar we morgen gaan eten, hier heeft hij goede herinneringen aan.
We drinken een lekker kopje espresso bij bar 46, als de dames heerlijk shoppen. Er is één klein probleem, alles wat gekocht wordt moet op één of andere manier in Nederland komen, en de trolleys die de dames bij zich hebben zitten al tjokvol.
Als we tegen 23.00 uur naar het hotel terugwandelen, besluit Peter nog een lekkere pizza te scoren bij de pizzeria tegenover Luca, deze was erg lekker!
Dag 4: 25 augustus
Een dag zonder motorrijden, kunnen de achterwerkjes weer een beetje in vorm komen. We spreken af om 9.00 uur te ontbijten, en ook dit is wel apart. Er liggen twee en een half broodje in het mandje, en er is weinig hoop op aanvulling.
De koffie is soort van goedkope automatenkoffie, dus de dames drinken maar cappuccino. Peter en Diana gaan na het ontbijt wederom winkelen, Geert-Jan en Renate gaan met de kids naar het strand. Om 12.30 treffen we elkaar weer aan de lunchtafel, we verheugen ons allen al op het bezoek van het grill restaurant.
Na de lunch trekken we weer met de hele groep naar het strand, waar we met de beach rugby bal van Peter een spel in het water spelen. Rond 16.00 uur heeft Peter het gehad op het strand en vertrekt met Diana naar het hotel. Geert-Jan en Renate blijven nog op het strand, waar Maaike nog een bakje friet los weet te peuteren bij Renate. Omdat we pas rond 20.30 gaan eten, is dit voor de dames een welkom tussendoortje.
Als we allen opgefrist zijn trekken we met de hele groep naar het grillrestaurant, waar we heerlijk kunnen eten. Sommige gaan voor een lekker stuk vlees, weer andere nemen een pasta gerecht en er worden ook pizza’s besteld. Geert-Jan neemt samen met Diana een karaf witte wijn, deze is erg lekker! Peter neemt een lekker glas bier, sinds dagen het eerste biertje wat goed koud is!
Na het eten trekken we over de markt, die volgens Diana opeens niet meer zo leuk is als in voorafgaande dagen is beloofd aan de andere dames. Het valt gelukkig mee, en na de markt helemaal op en neer te zijn gelopen besluiten Peter wederom een digestief te pakken. Het is wel heftig spul, Peter wil iedereen laten proeven om zelf zo weinig mogelijk van het goedje te moeten drinken.
We gaan om 23.30 weer naar boven, omdat we morgen alweer aan de terugreis gaan beginnen.
Dag 5: 26 augustus
De wekker hadden we om 7.00 uur gezet, we waren zelfs voordat de ontbijtzaal openging klaar! We hebben nog samen met dames een strijdplan gemaakt, want de gekochte attributen moesten toch maar op de motor mee. Het toeval wil dat ook opa Lei en oma Sjaantje in Italië op vakantie waren, en we een rendez-vous hadden afgesproken rond een uur of 13.00 in Trento. Daarom met een ietwat over beladen motorfiets de reis aangevangen terwijl we driftig uitgezwaaid werden door de dames.
Het eerste stuk richting noorden was verschrikkelijk saai, en bovendien ook nog eens behoorlijk druk. Gelukkig was de meeste drukte tegenovergeteld aan onze rijrichting, iets waar we alleen tijdens onze inhaalpogingen last van hadden.
We hebben behoorlijk doorgegast, en om 12.54 arriveerde we in Trento. Na een telefoontje naar de schoonouders om hun exacte locatie te achterhalen waren we eigenlijk vrij snel op onze lunchlocatie. Samen met opa en oma een cappuccino en een cola gedronken, de eerste verhalen over en weer gewisseld en de overtollige bagage afgegeven. Na een goed half uur hoorden we de Mendelpas roepen, en zijn we maar weer snel opgestapt.
Het was een heerlijke rit, waar we de Latemar al zagen liggen. We zijn wederom in Nova Levante aangekomen en weer mogen we op de derde verdieping slapen. Als we in het middagzonnetje een lekker biertje zitten te drinken komen een viertal muziekanten aan, ze gaan de hele avond live muziek brengen. Peter kent de meeste nummers, en twijfelt nog heel even of hij nog enige muzikale bijdrage kan leveren.
Tot onze grote verassing is de wekelijkse BBQ avond vanavond, we hadden hier niet op gerekend. Alleen het buffet al was heerlijk, onze zeker niet-vegetariër vond eveneens diverse malen de BBQ. Uiteindelijk hadden we allebei de buikjes helemaal vol, alleen Geert-Jan ging nog even snoepen bij de dessertbuffet.
Omdat we de volgende dag de meeste passen en bergkilometers gingen rijden, besloten we maar op tijd naar bed te gaan, de telefoon van Peter rekende even uit dat we 9.15 uur mochten pitten.
Dag 6: 27 augustus
Al voor de wekker (6.40) van Peter wakker, gelukkig geen muziekje! Als eerste Renate ge-sms’t, en haar gefeliciteerd met haar 40ste verjaardag! Nadat we ons hadden opgefrist en als eerste in de ontbijtzaal zaten, vertrokken we richting 9 passen tocht, te weten:
- Karerpas
- Fedaiapas
- Passo Giau
- Tre Crocipas
- St. Angelopass
- Drei zinnen Bergstrasse
- Passo Cimanche
- Iselsbergstrasse
- Heiligenblut
- Grosglockner Hochalpenstrasse
- (Kaiser Frans-Josef Höhe)
- Hochtor
- Fusher Törl
In de originele route was de lus naar de Kaiser Frans-Josef Höhe niet meegenomen. We besluiten om deze toch te nemen, omdat de voorgaande passen heerlijk verlopen waren. Eerst lekker een Wiener schnitzel gescoord, en toen het 8 km lange doodlopende stuk te gaan rijden.
Toen we weer op de oorspronkelijke route zaten, keken we opeens op een wolk. Nu slingert de Grosglockner Hochalpenstrasse nogal van links naar rechts en van boven naar onder, en het was een bijzonder spannende rit omlaag. Het was zo mistig dat je de belijning op de weg amper zag. De spiegels, het vizier en de bril van Geert-Jan waren allemaal beslagen, dus het was af en toe billen knijpen. Toen Geert-Jan eindelijk aansluiting had gevonden bij een VW Passat kon hij op de led achterverlichting van zijn voorganger blijven letten en zo kilometers lang met nog geen 20 km/h omlaag te sturen.
Peter was net van te voren gestopt voor een paar foto’s, dus Peter reed helemaal in een donker mistig gat. Uiteindelijk was het minder mistig, maar het regende des te harder. Het was erg nat, gelukkig lagen onder de V-Strom gloednieuwe bandjes, hij voelde zich als een vis in het water. Het regenpak was volgens Peter niet nodig, want goede motorkleding is toch waterdicht? Waarschijnlijk heeft Geert-Jan niet zo’n goede motorkleding, want hij was tot op zijn onderbroek nat.
Omdat nat stoppen een heel karwei is, kleren uit gaat nog, maar natte handschoenen aandoen is best een uitdaging besluit Geert-Jan in één ruk door te rijden tot het volgende logeeradres, hotel Zur Post in Törwang. http://www.hotel-post-samerberg.de Als Geert-Jan al heeft ingecheckt, zijn kleren in een speciale droogkelder heeft opgehangen om te drogen en zijn motor al heeft verzorgt komt ook Peter aanrijden.
Peter is onderweg niet alleen gestopt om een sigaret te roken, hij heeft ook direct zijn gloednieuwe regenoverall aangetrokken. Het zal toch niet zo zijn dat zijn nieuwe motorkleding niet waterdicht is? Ook de spullen van Peter worden te drogen gehangen en we besluiten om na een aantal biertjes op onderzoek uit te gaan waarom dat er zo veel dirndl meisjes in het dorp rondlopen.
Er blijkt een bruiloft aan de gang te zijn en ook al spreekt de muziek Peter erg aan besluiten we toch om in het hotel te eten. Het blijkt buiten een motor hotel ook nog een culinair feest te zijn, we eten voor de tweede keer Wiener schnitzel. In de avond uren probeert Peter nogmaals te winnen van Geert-Jan met Heldens toepen, maar wederom moet Peter het afleggen tegen het “geluk” van Geert-Jan.
Ook vanavond gaan we op tijd plat, want morgen rijden we in één ruk naar huis. Als we gaan slapen begint het te regenen…..
Dag 7: 28 augustus
Als Geert-Jan in de nacht even naar buiten kijkt naar de grote hoeveelheden water die uit de lucht vallen, weet Peter gelukkig te vertellen dat alles wat vannacht valt overdag niet meer valt.
Na het beste ontbijt van de hele reis besluiten we beiden te vertrekken in full-wet kleding, om 770 kilometers weg te buffelen. Het duurt dik een uur, en daarna trekken de regenbuien gelukkig weg. We hebben afgesproken om steeds 200 kilometer te sturen, en daarna bij de eerste gelegenheid te tanken.
Na twee keer zitten we dus al over de helft, en Peter neemt de gok om de regenoverall uit te trekken. Hij is minder nat als gisteren. We nemen een broodje met een lekkere kop koffie, en gaan weer richting Nederland. Köln staat al op de borden en we besluiten een voorzichtige voorspelling te doen, rond 17.00 uur in Echt. We komen rond 16.20 op de Wilhelminalaan aan en worden door Hayka verwelkomt, Diana is nog naar de zeskamp in Gebroek. Als Diana terug komt drinken we nog samen een kop koffie en vertrekt ook Geert-Jan naar de meiden.
Het was een mooie reis, met steeds weer veranderende uitzichten. Peter, bedankt voor je vele voorwerk! Het was de moeite zeker waard!