Vandaag de eerste rust(ige) dag. Op het programma een route vanuit Granada naar de hoogste berg van de Siërra Nevada, de Mulhacen.
Na een goed ontbijt liepen we richting parkeergarage. De warmste kleren waren uitgezocht want boven zal het zeker koud zijn.
Via een brede, doorgaande weg klommen we al snel de nodig hoogtemeters, en niet veel later volgden we de borden Siërra Nevada.
Op een kudde wilde paarden na verliep de klim zeer voorspoedig, en voor we er erg in hadden stonden we op 2500 meter. Tijd voor enkele foto’s en een plaspauze.
Toen we verder reden stonden we na enkele meters al weer stil; een ontzagwekkende slagboom versperde de weg. Nu zijn we al vaker door wegafsluitingen gereden maar hier was geen discussie mogelijk; we moesten omkeren.
Doordat vandaag een rondrit betrof, was van paniek geen sprake. Sterker nog; we namen op goed geluk een afslag en werden verrast door prachtige vergezichten en mooie passages.
Tevreden met onze dag reden we terug naar Granada. Voor PSL tijd voor de dagelijkse siësta. En dus ging ondergetekende op verkenning door Granada.
Met enkele toeristische foto op zak belande ik in een typisch en overvol Tapas restaurant. Ik genoot van de gerechten en keek mijn ogen uit bij zoveel drukte. En toen PSL aansloot kon hij met eigen ogen zien wat mij al de hele middag boeide.
Om toch ook een beetje van de stad en het heerlijke weertje te genieten slenterden we door de smalle straatjes. Na inkopen te hebben gedaan (flessen water) en deze gedropt te hebben in het hotel, zochten we een plek voor de kleine maar onvermijdelijke trek.
Of het toeval was weet ik niet maar op een of andere manier kwamen we uit bij het restaurantje waar we gisteren zo genoten hadden. De overheerlijke Iberico ham werd besteld, en we genoten wederom van een heerlijke Spaanse avond.
