Na een heerlijk diner (we hebben ongebruikelijk Half Pension geboekt), enkele biertjes en de Hausbrandt als afzakkertje, lagen we alleszins op tijd in bed.
Na de goede nachtrust concludeerden we om ca. 8 uur niet alleen dat het vannacht geregend had, maar ook dat er nog een stevige mist hing. Het ontbijt deed niet onder voor het diner, maar daarna was het toch tijd om te gaan rijden.
Bij een koele 10 graden vertrokken we, en het eerste uurtje was de handvatverwarming een welkome aanvulling. De wegen waren droog dus we genoten al snel van onze trip.
Rond 11 uur was de gebruikelijke koffiestop. Als ware keizers kregen we iets dat op koffie moest lijken.
We vervolgden onze route richting Edersee. Inmiddels was de temperatuur opgelopen en bij deze benoem ik officieel 16 graden tot (mijn) ideale motor-rij-temperatuur.
Gaandeweg bekroop mij de vraag waarom we niet veel vaker hier rijden? Het is echt genieten; mooie wegen, uitdagende bochten, en niet op elke hoek een flitspaal.
Eenmaal de Edersee gepasseerd leek het me tijd om een lunchstop te maken. We waren al diverse horecagelegenheden gepasseerd en met de slechte ervaring van gisteren in het achterhoofd was het niet verstandig te blijven uitstellen.
We stopten bij een American Diner & Bikertreff en niet veel later (PSL heeft volgens mij eerst nog enkele excursies en motor-reviews gegeven) genoten we van een Duitse Amercan Burger.
De middag was van hetzelfde laken een pak; genieten van omgeving en rijden. Er wordt wel eens verwetend gezegd dat ondergetekende te weinig oog heeft voor de omgeving en alleen maar het zwarte asfalt ziet. Vandaag volgt het bewijs dat niets minder waar is: ik ontdekte een cultureel en sociaal enorm belangrijk gebouw. We knepen in de remmen en namen zonder enige aarzeling enkele kiekjes. En speciaal voor de trouwe lezers van ons blog volgt hier het bewijs….
Dag 2 was weer eentje met een hele grote glimlach, en als Doornroosje zometeen ontwaakt gaan we nog een mooie avond tegemoet.
