Ik schrijf dit verslag terwijl we in een zonovergoten Susa aan een lekker plaatselijk biertje zitten, net aan de Italiaanse kant van de frans-italiaanse grens.
In de originele planning zouden we gisteren ruim 800km naar Annecy zijn gereden, en van daaruit vandaag naar Susa. Maar de weercodes voor de Alpen kleurden de afgelopen week van geel naar oranje tot donkerrood, met zéér veel regen (voor Annecy werd op donderdag zelfs 68mm berekend). Met dat vooruitzicht hebben we dinsdag besloten om al een dag (nou ja avond) eerder te vertrekken en zo verzamelden beide Peters (Steskens als PST op z’n BMW R1300GS en Sleuters als PSL op de Honda CRF1100 A4 Africa Twin Adv.Sports) zich woensdag om 1700 uur in huize Steskens voor een gezamenlijk frietje (samen met Diana en Paul, die ons kwam uitzwaaien 😀 ).
Om 18 uur waren de buikjes gevuld en werden de motoren gestart voor een rit van 330km snelweg naar het Franse Frouard (vlak bij Nancy). Wat valt er over deze eerste stint te zeggen: bijna níks. Behalve een korte file tussen Born en Urmond konden we op dit late tijdstip lekker doorkachelen. Tanken in Lux en vlak bij t hotel nog eens volgegooid. ‘T belangrijkste: droog aangekomen, al was t laatste half uur n ’t donker niet heel fijn rijden. Einde dag 1 (rond 21.30) die op de hotelkamer werd afgesloten met zelf meegebracht ”bier” (Schultenbrau…), bier (Hertog Jan) en borrelnootjes. Om half 11 gingen we slapen.
Dag 2: zoals verwacht had het die nacht flink geregend maar rond 9 uur was ’t zwaar bewolkt, maar dróóg. Na een Frans ”ontbijt” en een laatste blik op de buienradar hesen we ons beide in ”full-condoom” want we zouden zeker niet droog in Annecy geraken. Tot Dijon een buitje en daarna hadden we full-wets nodig. Tenminste volgens de diverse weer-Pelleboers.
Ik zal jullie de details besparen,.bottomline: géén druppel!!!!. Voorbij Dijon kwam de zon door en toen de temp.meter 26 graden aangaf stuurde PSL (die voorop reed) een Aire op om de regenkleding uit te trekken. Want inmiddels waren we zeiknat, van binnenuit…. Alle noodopties – van uitwijken tot eerder stoppen – smelten letterlijk als sneeuw voor de zon weg.
En zo waren we al om 3 uur in Annecy. Als code rood er zo uit ziet: graag elke dag! Het zonnetje scheen, de temperatuur was een aangename 23 graden en in de buurt vh hotel was geen reet te beleven (we zouden ook pas na 20 uur aankomen). PST belde met BenB of we de kamer nog konden annuleren, en dat was zo. En zo begonnen we alvast aan de route van vrijdag. Na 2 uurtjes rijden en wat gezoek naar een nieuwe overnachtingsplek ”strandden” we uiteindelijk in La Clusaz. Een heel leuk skistadje waar van alles te doen was en waar we op een pleintje bij Mairie een paar lokale biertjes en lekkernijen verorberden. Diner hebben we kunnen skippen en om 21 uur lagen we in bed.
En dat brengt ons bij de dag van vandaag. Na een heerlijke nacht (zeer goede bedden en hotel FlorAlp!) ontwaakten we onder een wolkenloze hemel en al snel liet de zon haar eerste stralen over de bergkam op ons neerdalen. En ik kan nu al verklappen: die zonnestralen hebben ons de hele dag niet meer verlaten, hoera voor code rood (verbrand ja 😀). In de ochtend hadden we soms nog wat vochtige stukken in de schaduwzijde, maar verder was ’t vandaag gewoon genieten!!
Met achtereenvolgens eerst de Aravis, de Saisies, en de Cormet de Roseland wilden we graag via de Rosière over de kleine Saint Bernard rijden om aan de Italiaanse kant te lunchen. Een aantal jaren geleden waren we (incl GJ) daar ook al eens beland, en de uitstekende maaltijd met even zo smakelijke bediening was wel blijven hangen. Maar helaas, vlak bij de top werden we door de collega’s van Louis de Funès tegen gehouden: vandaag doet de Tour de l’Avenir de Petit St.Bernard aan.
En zo rijden we, eerder dan gepland, naar Val d’Isere alwaar we bij een plaatselijke boulangerie lekker hebben geluncht. Met wederom volle buik”jes” beginnen we aan ’t voorlopige hoogtepunt van deze reis: de col d’Iseran, die met 2770 meter een van de hoogste alpenpassen is. Over een paar dagen gaan we op de Bonette nog over de 2800 meter heen, maar hoger kun je in de Alpen niet komen (op geasfalteerde wegen althans). Na de gebruikelijke top-foto’s én het plakken van onze eigen Subbedieus-stickers op de top-borden (een noviteit in de BCB-historie) begonnen we aan een snelle afdaling. De vallei richting de col de Cenis werd ook aan F1-tempo afgewerkt en ook deze col werd vlotjes gepasseerd.
En zo bereikten we al om 15 uur ons hotel Napoleon in Susa. Een plaatje!!! Helemaal toegespitst op motorrijders en fiets-toeristen. Kom je hier met de auto: veel succes in t zoeken van een parking. Ben je met de fiets of motor: dan gaan de poorten van de parkeergarage wijd voor je open. Op een parketvloertje met allerlei motor-memorabilia aan de wand konden we onze raspaardjes stallen. Afsluiten? Hoezo?!? Een kwaadwillende moet eerst 2 stalen poorten door, Fort Knox is er níks bij.
En zo eindigen de eerste 3 dagen van onze reis. Hoogste tijd om de volgers op de hoogte te stellen van onze avonturen. Ikzelf (PSL) schrijft het verslag terwijl PST als een échte Steven Spielberg de filmopnames van de afgelopen dagen aan elkaar aan’t rijgen is voor de nieuwste Subbedieus-movie. De link zal hier ook wel ergens verschijnen (en uiteraard geheel in het ABL (Algemeen Beschaafd Limburg), oftewel in crypto voor de kijkers van buiten onze mooie provincie 😀 😀 )
Klik hier voor link naar de Vlog
