Na onze siësta van gisteren nog even de stad in geweest (Decathlon, mooie winkel! Maar niet gevonden wat we zochten…). En daarna héérlijk gegeten bij Toro Tapas, een aanrader!
Daarna op tijd naar bed in Hotel Andalucia, tegenover ’t station in Ronda. Wat zal ik erover vertellen? Laat ik ’t erop houden dat de prijs-kwaliteit verhouding wel in overeenstemming is met onze voorafgaande onderkomens. Ik moet daarbij wél vermelden dat dit hotel geen drol kost: 32 euro pppn, en da’s incl ontbijt. Wat dat betekent voor ’t onderdeel ”kwaliteit” mag je verder zelf invullen…
Enfin, na ’t ”ontbijt” reden we met een gevoelstemperatuur van rond ’t vriespunt even na negenen weg. Eerst een heerlijke brede weg maar al vrij snel sloegen we rechtsaf, richting Júzcar: het blauwe smurfendorp. Jaren geleden diende Júzcar als de set van een smurfenfilm. Alle huizen werden blauw geschilderd maar ’t geld om ze weer terug over te verven kreeg een andere bestemming en de bewoners kozen ervoor om ’t zo te laten en er een toeristische attractie van te maken. En da’s goed gelukt 🙂
Daarna een hele krappe kronkelweg en itt eerdere van dit soort wegen: nu wél tegenliggers. En aangezien we 20km lang geen recht stuk van langer dan 100 meter tegen zijn gekomen, kwamen we ze ook állemaal op een rot moment tegemoet. Combineer dat met wegdek wat half nat en half droog was (afh van welk gedeelte vd bocht wel/niet al wat zon/wind had gehad), gemengd met natte bladeren en je snapt: onder deze omstandigheden níet leuk om te rijden….
De rest vd dag zal ik samenvatten als mooi, soms hobbelig, maar zonder noemenswaardige problemen. Na de koffie – dezelfde lokatie als 2 jaar geleden op onze weg richting Gibraltar – door een prachtig natuurgebied waar we ook Droney nog even hebben laten vliegen. Daarbij viel op dat van meerdere bomen de onderste 2 meter vd bast was verwijderd, waardoor de rode stam zichtbaar werd. Wat hier ’t nut/noodzaak van is, ontgaat mij. Tips kun je kwijt in de reacties.
En zo doemde rond half 2 voor ’t eerst weer de Middellandse Zee voor ons op, met de karakteristieke apenrots van Gibraltar recht voor ons, met daarachter de Straat van Gibraltar en nóg verder de Marokkaanse kustlijn. Na een mooie afdaling richting zeeniveau was ’t dan tijd voor de lunch. Pasta Carbonara, altijd lekker (nu ook :p).
Na een rit, parallel aan de zee probeerden we in Marbella de boulevard te bereiken, maar slagbomen voorkwamen dat. Een paar foto’s nabij ’t strand was ’t maximaal haalbare, waarna we weer koers zetten naar Ronda over een mooie maar drukke bergweg. Schijnbaar met een trajectcontrole, maar dat merken we over een paar weken wel (of niet).
Eenmaal terug bij t hotel hebben we onze bagage gereorganiseerd want morgen is onze laatste dag en gaan de motoren naar Nord Cargo en moet onze handbagage over blijven. Na ’t douchen en de siësta eerst nog wat winkels en de Irish pub van binnen bekenen. Waarna ’t tijd werd voor ons hernieuwde bezoek aan Toro Tapas. De mail course stond voor beiden al vast, alleen namen we een ander voorgerecht. PST nam wederom de pasta Negra en ikzelf kon de Carrillada Vino níet weerstaan. Ben je ooit in Ronda, en ben je vlees-liefhebber, dan móet je die eens gehad hebben!
Om kwart over 10 ging t licht uit, welterusten allemaal. Hasta mañana.
