‘T is alweer 3 dagen geleden sinds m’n laatste bijdrage hier.
Dag 7 was zondag en na een goed verzorgd ontbijt startten we tegen 10 uur onze motoren. ‘T is grijs maar de buienradar laat geen noemenswaardige neerslag zien. Eerst een stuk HSL, om richting de natuurgebieden ten noorden van Sevilla te geraken en zo zaten we na een half uurtje rijden al op een mooie stuurweg. Nog steeds grijs/lage bewolking met soms wat gemiezer.
Enkele fotomomentjes later naderen we weer Alanís (nee, niet Morisette) maar daar naar rechts en we zitten weer op dat klotestuk van gisteren. Gelukkig draaide de route deze keer naar links 🙂 en begonnen we langzaamaan ook hoogte te winnen. ‘T was best fris, maar daar waren we op gekleed en met de handvatverwarming op standje kernsplitsing was ’t goed te doen. En plots brak ineens het zonnetje door. We waren inmiddels tot boven het lage wolkendek uit gestegen en de condities waren goed.
Maja…. we moesten natuurlijk ook weer naar beneden en daar waar we verwachtten om weer dezelfde lage bewolking in te rijden, veranderde het weerbeeld ten slechte. Gewoon stevige plensregen, grote diepe plassen waardoor ’t soms doorwadingen waren en níet direct een veilige plek om te stoppen om mezelf van regenkleding te voorzien (het Klim-pak van PST is er tegen bestand). Eenmaal gestopt (maar wel al zeiknat) en 2 regenjasjes verder, de achtervolging op PST ingezet, alleen had hij net op dat moment besloten om de rest vd route voor gezien te houden en zsm richting Sevilla terug te rijden. Het bericht wat hij me daarvan stuurde kwam echter agv ontbrekende mobiele dekking (we zaten weer in afgelegen gebied) pas veeeel later bij mij binnen. En toen dat eenmaal een feit was, zat ik al op een afgelegen bergweg vanwaar de kortste route, gewoon ook dé route was.
Enfin, een uurtje later dan PST was ik ook weer terug en wat kan een warme douche dan aangenaam zijn. Overigens was de afgelegde route wel héél erg mooi, met ook nog een mooie oude stuwdam. En omdat we beiden om 5 uur naar Max wilden kijken hebben we Über naar de BK laten rijden en zijn we ’t appt niet meer uitgeweest (bier genoeg in de koelkast en met de kachel aan hadden we er onze eigen ‘Trockenraum’ van gemaakt). Ook Studio Sport en de handbaldames konden we hier gewoon kijken, helemaal prima :).
Maandag was gelukkig weer een stralend mooie dag waarin we heerlijk hebben kunnen rijden. Onderweg weer over uitgestorven kronkelwegen het Spaanse landschap doorkruist. Nadat we 30 min hebben gereden zonder ook maar een sterveling tegen te komen, reden we een dorpje binnen terwijl de inwoners ons verbaasd nakeken. We hebben ’t er ook met Ruud (de eigenaar van onze B&B, een brabander van oorsprong) over gehad, en ’t zijn gemeenschappen waar je grif 40-50 jaar terug in de tijd gaat. Erg seculier, streng gelovig en waar de pastoor de belangrijkste persoon in ’t dorp is. En heel veel ”familierelaties” om ’t maar zo te zeggen….
Anyway, het kostte ons ook weer een half uur om weer op een wat drukkere weg te komen, waar we ook een geschikte lokatie voor een lunch vonden. PST kreeg een ”lentejas” en PSL een ‘hamburger’, maar dan alleen ’t vlees met frietjes d’rbij.
Met goed gevulde maagjes begonnen we aan ’t laatste deel en dat voerde ons op enig moment naar de SE-538. Voor nareizigers: móet je gereden hebben.! Een prachtig natuurgebied (deed mij aan een savanne denken), wederom uitgestorven, waar een magnifiek mooi stukje asfalt doorheen is aangelegd.
Duidelijk was ook dat men lering trekt uit de grote bosbranden die Spanje de afgelopen jaren teisteren. Brede stroken waren ontdaan van lage begroeiing, waardoor er diverse stoplijnen waren aangebracht. Ook was er een grote observatietoren waar je een prachtig uitzicht had over een groot deel van het reservaat, zodat iedere beginnende brand snel kan worden gespot. Helaas voor ons ontbrak de onderste ladder, zodat we er niet op konden. Of ’t er in de zomer – in dik 40 graden – ook zo aangenaam is om te vertoeven, betwijfel ik. Dan bekleed je wel een ”hoge positie” maar dan wel in the middle of nowhere en in de brandende zon (ondanks een afdakje, niks voor mij…)
Met een 3 kwartier rijden waren we ook alweer ”thuis” en zijn we ’s avonds in Tomares weer bij Avareo gaan eten. Dat was ons zaterdag ook al goed bevallen, dus nog maar eens bezocht :). En uiteraard mag de zwembadfoto hier niet ontbreken :D.
Na een goede nachtrust brak de dag aan waarop we van Sevilla naar Ronda zouden verkassen. Helaas regende ’t ’s ochtends en hadden we gisteren al besloten om vandaag laat te vertrekken (plm 11 u) en achter ’t regenfront aan, rechtstreeks naar Ronda te rijden. Een rit van 138 km, een kleine 2 uurtjes. Zo waren we (half-nat) al om even na enen in Ronda en na te hebben ingecheckt en gedouched zijn we (incl Droney) de stad in getrokken en zijn we de toerist gaan uithangen :).
Geluncht werd in ’t centrum en daarna hebben we ”de brug” opgezocht die de diepe kloof overspant die beide stadsdelen met elkaar verbindt. Daarbij heeft PST op de brug ook spectaculaire dronebeelden geschoten die uiteraard in de aftermovie terug zullen komen.
Na nog wat door het oude gedeelte te hebben rondgeslenterd zijn we met een verse voorraad water en met alweer blauwe luchten terug naar t hotel vertrokken, om onze zooi af te gooien, een siësta te doen én de achterstallige verslagen te schrijven.
Ons resteren nog 2 motordagen. Morgen maken we een rondrit rondom Ronda en donderdag rijden we van hier uit terug richting Malaga, alwaar we donderdagmiddag onze motoren weer bij Nord Cargo moeten inleveren. Na een laatste avond/nachtje in Malaga vliegen we dan vrijdagochtend terug naar huis. Ik zeg weer ‘hasta mañana’ maar ’t volgende verslag zou ook pas vrijdag/zaterdag kunnen komen 😉
