Dag 1,9 Mei, half zeven ’s Ochtends, de Drie musketiers en hun knecht gaan op weg.
Om niet direct dit verslag te beginnen met de weersvoorspellingen kom ik hier later op terug.
Tot de eerste tankstop zou de route over de autosnelweg gaan. Voor de meeste van ons geen enkel probleem om 250 km over de snelweg te jakkeren. Via Maastricht, Luik en de Ardennen rijden we de Duitse autosnelwegen op om na precies 250 km in de buurt van Witlich te gaan tanken.
Na de nodige innerlijke versterkingen tot zich genomen te hebben gaat de reis binnendoor verder. Richting Kaiserslautern om vervolgens verder af te zakken via Karlsruhe, Baden Baden, Freudenstadt langs de Ti(e)t(e)i(n)see uiteindelijke te eindigen in Berau bij Hotel Schwanen.
Naast de drie musketiers en hun knecht is er nog een speciaal moment van aandacht nodig aan de reis. Deze keer gaan alle jonkvrouwe van twee musketiers en de knecht ook mee. Zei zullen met hun ietwat luxere koets ietwat later vertrekken om ietwat eerder te arriveren in het pittoreske dorp Berau.
Maar goed wat ik natuurlijk vergeet is iedereen aan jullie voor te stellen:
Als eerste rijder Peter Steskens. Ook wel Zoef de Haas. Je weet dat hij voorop rijd maar waar? Na twee minuten ben je hem al kwijt. Maar trouw als een hond word je voortdurend bij de volgende kruising opgewacht.
Als tweede Geert Jan. Een echte bijnaam is moeilijk. Geert Jan geeft zich niet echt bloot. Het enigste wat ik heb gezien is Geert Jan in een regenpak. Laat ik hem dan ook maar Waterman noemen.
Als derde Peter Sleuters. De rust en kalmte zelve. Zelfs in hachelijke momenten tijdens het verliezen van telefoon en hoesjes bewaard Peter de rust en komt hier dan ook enkele tientallen kilometers later tot de conclusie iets kwijt te zijn. Maar met zijn Karma is niets mis. Hier kom ik nog later op terug. De motor van Peter is tot in de puntjes uitgerust met handgas, handvat verwarming waar een kerncentrale niet tegenop kan en zelfs uitgerust met papieren tissue’s tussen t dashboard. Laten we zeggen de echte Handyman. Als laatste ikzelf. Het groentje op de rode motor.
Na de tankstop word het weer beter. Ik laat één ieder zelf invullen hoe het weer voor de tankstop was. Echter als de verhalen van vorige tochten gelezen zijn is het makkelijk raden.
Na een tijdje rijden komen we aan bij de Rijn welke we zullen oversteken met een pondje.
Hier schijnt het zonnetje al goed. Tijdens de laatste stop voor het Hotel komt Peter SL erachter zijn hoesje van de Garmin kwijt te zijn. Na de geruststellende woorden van Peter St dat zo’n hoesje al eens kwijt is geweest bleek er nu toch meer aan de hand. De gsm van Peter Sl zat in het hoesje. Na met z’n vieren overlegd te hebben kozen we voor de optie om door te rijden en de gsm in het hotel nogmaals te bellen. Wie weet heeft iemand hem gevonden en neemt de telefoon op. Na dit voorval is iedereen een beetje van de wap af.
We rijden dan ook weg in verkeerde posities en rijd ik achter Geert Jan aan. Die zich na twee minuten toch verantwoordelijk voelt om op Peter Sl te wachten. Wouter spuit Geert jan voorbij opzoek naar Peter St. die zoals zijn bijnaam al beschrijft nog maar een stipje aan de horizon is. Na aardig doorpezen om het stipje bij te halen blijkt het stipje niet Peter St te zijn.
Die zal dan nog wel verder als het stipje zijn. Nadat ik het huidige stipje had ingehaald en al inmiddels 15 kilometer gereden te hebben toch besloten om te stoppen. De Afspraak was stoppen als je het even niet weet, rijder 3 of 4 komen altijd nog langs om je op te pikken.
Zolang je op de goede route zit…. en daar was het probleem.
Na Peter St gebeld te hebben, welke niet opnam. En Geert Jan gebeld te hebben, welke niet opnam, dan maar gegokt op de vrouwen. Die waren gelukkig in de buurt dus kon ik achter hun aan meerijden naar het hotel. Giechel giechel er word gestopt langs de kant van de weg waarna Sandra naar mij toe komt. We hebben ons verreden nog één rondje en dan komt het goed na ongeveer 680 kilometer in het zadel gezet te hebben Giechel giechel.
Uiteindelijk een mooie 711 kilometer verder komen we aan in het hotel. Twee bierpullen wachten me al op. Ik loop immers wat achter. Na even bijgekomen te zijn op terras en een heerlijk avondmaal voorgezet gekregen te hebben gingen we redelijk netjes op tijd naar bed. Een ware traktatie na een mooie dag.
Dag 2 begon met het welbekende weer en een heerlijk ontbijt. Met de keuze uit velen verschillende soorten eieren werd er natuurlijk gekozen voor Spek met ei. Vandaag een 360 kilometer voor de boeg. Na het eerste deel van de tocht als ware regenrijders volbracht te hebben kwamen we rond de middag uit bij een mooi pittoresk, dorps, gezellig, knisperend haardvuur warm, met mooi uitzicht over het dal, met goede serveersters (we zeggen niet één want dan gaan de vrouwen steigeren en ja er was ook een man om het gelijk te trekken. Maar goed die kon niet op tegen die mooie blonde schone, sorry ik dwaal af), maar pokke duur restaurantje. Na daar allemaal een kop koffie en cola gedronken te hebben en heerlijk genoten van zoute soep met veel ei en bieslook uit het mooiste porseleinen servies met zilveren lepels gegeten te hebben ging de reis verder. Op naar de telefoon van Peter Sl.
Want ik schreef in het begin al over het Karma van Peter Sl. ’s Ochtends aan het ontbijt ging er links en rechts wat flauwekul over de groepchat op whatsapp. Waarin Peter Sl ook reageert. Pardon Peter Sl? Die was zijn gsm toch kwijt en waarom sprak hij opeens Engels?
Er was iemand die Peter’s gsm gevonden had en vroeg via de groepapp van wie de gsm was. Na deze lieftallige oosterbuur gebeld te hebben, wat nog een hele opgave is in het Gat der Gaten in Duitsland waar niemand bereik heeft, hadden we het adres opzak en kwam onze route zowaar langs het adres. Nadat de ware voor Peter Sl de deur geopend had en de gsm overhandigd had en aangaf niets dan dank te willen gaf Peter haar hier een flinke dosis van en ging de reis verder. Gedurende dag werd het weer iets beter maar daalde de temperatuur flink wat voor koude momenten zorgde op de motor. Na nog een geweldige rit achter de kiezen gehad te hebben ging het richting hotel. Waar het weer goed vertoeven was met een flinke pul bier wachtend op de dames die vandaag een dagje waren gaan shoppen in Freiburg (dacht ik). Ook vanavond was het eten weer top en werd de dag vrolijk afgesloten met een pot kaarten of toepen. De terugweg van het hotel naar de slaapplek was vanavond een stuk spannender in verband met het hier en daar verspreid liggen van enkele Polen op straat. Peter St is dan ook flink gestruikeld over één Pool.
Dag 3 begon warempel droog. Wel frisjes maar goed daar kan je je op kleden. De route was de korste van het weekend. Met 200 zoveel kilometer zouden we al retour hotel zijn. Met het oog op morgen geen overbodige luxe. De route begon richting tankstation. Na hier getankt te hebben zouden we rond 1 uur terug zijn in het hotel. Na enige discussie over Garmin’s met update of zonder wed de reis voortgezet om rond 12 uur uit te komen bij de afslag Hotel. Na een plaspauze en overleg besloten om naar Todtnau te rijden. Hier met de dames te lunchen en te rodelen om dan vervolgens naar het Hotel terug te rijden.
Na heerlijk geluched te hebben bij Gasthaus Feldberg, een oude bekende voor eigenlijk de gehele familie Papen en aanhang ging het richting de Rodelbahn. Door enige taktische inzichten van Diana zaten we al aardig vlug in de stoeltjeslift. De rest van de rij staat waarschijnlijk nu nog te wachten. Iedereen ging mee en voor de lift en zelfs in de lift werd er al druk gespeculeerd over de stoeltjes indeling in de rodelkarretjes. Nadat ieder boven aangekomen was en hier en daar nog enkele plasjes werden gepleegd van de zenuwen ging het dan toch los. Voorop gegaan door Peter sl gevolgd door snelle Femke achtervolgd door stoere Maaike op de hielen gezeten door luchtalarm Peter St en Diana vervolgens de bliksemschicht Wouter en Sandra en afgerond door een regenpak en Renate, ownee het regenpak was nu net even uit. Afgerond door Geert Jan in een heel heel heel nieuw motorpak zonder vliegjes en Renate.
Na de nodige adrenaline werd de terugweg ingezet. De heren direct richting hotel via kronkelweggetjes en de dames per auto eerst nog souvenirs kopen en dan naar het hotel.
Tijdens dit prachtige laatste stukje kreeg Peter opeens erge zin in Ree rug wat resulteerde in een op enkele centimeters na kennismaking met de lokale bos bewoners van het Schwarzwald. Bijna thuis wilde ik zelf nog eens goed kijken naar een Chevrolet Matiz of deze ook zo rood was als mijn motor. Wat resulteerde in een op een paar centimeters na kennismaking met de lokale Chevrolet Matiz bewoners van het Schwarzwald.
Maar eind goed al goed kwamen we weer allemaal heel aan in het hotel. Waar de welbekende goudgele rakkers alweer op ons stonden te wachten. De terugweg route werd ondertussen besproken. In verband met het weer werd er besloten om zo snel mogelijk naar de snelweg te rijden en deze te blijven volgen tot in Heinsberg. Na een wederom goede maaltijd een leuke pot kaarten/Heldens toupen, ‘wat was ook alweer troef?’ ging iedereen weer naar bed om de volgende ochtend fris te kunnen beginnen aan de terugreis.
Dag 4 ergens in de ochtend. Alle motoren werden bepakt en bezakt. De Volvo werd volgeladen. Er werd nog genoten van een stevig ontbijt, de overvloed aan cadeatjes werden uitgedeeld aan moeders, semi moeders en surrogaat moeders waarna de terugreis kon beginnen.
Nog geen 10 kilometer verder bleek het hele Schwarzwald uitgelopen te zijn voor de marathon van Bernau. Na hier meerdere malen te moeten omrijden komen we na nog getankt te hebben, Peter St nog bedankt!, eindelijk aan op een snelweg.
Laksjbfdkas dvlihzgdlfka sd;kcjbsldkc na;sljkvcbsn c;kzjshdvlcjnasdkc slkjcnlsk clzns clkzjbnsdvlcjz cn zvcnzljdvflsz dc;klzndx;cjnzsdlcj dskcnz;sdjclzskdnck;lzdjnclzjsndc,zs dc.kjnsdlcjknzdkvc nzliuvhearpiuf fkxcnvc;oidshjfvpciuansdfv;ckmsd ;lvknjsduivhfelrhjbf;kasjndvfiushdfljaebsndlkfnds ;ikvfhslrdiujvbckjsdvcliuaysgtfouyewgfbcjhdbviusdhfvousradygfbarhjvfcb hehe REGEN lksahfeljwbefdouibrfvkcnbslif HE IN DE FILE DE DAMES INHALEN, ZWAAI ZWAAI jhcbfnc bsaifhwlejn bfcliweuhfljasbfkluhagrelfjabrlufgsaeljhbasekjfhdbalsrjf hasjbfa STORTREGEN ;oisjkdf;kjasndvflckjsbadv,kbnsdlvjbn HAGEL lajkshdvfljnaripfuchljenfclksjndvclksjdbvlkcjbsdlfjkbv .smdhpifcuhsadlkncklasjdblvfjisdbfvlksjdb;vlsjbdf;jkfbnkjbsd;lkfjbv;kjsabfdv;ksjdfb HEHE EVEN TANKEN ljhsdfblasjbdflhjbsadcj basdljhvcblsdjvbcljsbvcljhzbdsvlcjbzldjf bvlskjdbfvljskndiufghsldfjkbv,bfvljk svjksh;pfvsdfljkvncklsdfjnvljsdnfv BURGER KING!!!! Ldnlfkjnsdflgjnsldkgvjbcksdjbvckshjd bvjlhskdblvfjsdnbckjshdlkjfcbnljbvcl,kdsbnlvjhsdflvjknsdljkvf sdfjkvblsjdkfbvjksdnvjdsbdfvljksbdnfljknds.kjsnd.kfjnsad. ;.jkbfclwesjidhfvpilusaejrbhvglweshrvf;luiaeh EN NEE ER IS NIETS MET ME AAN DE HAND DIT IS NOU EENMAAL HET LEVEN VAN EEN MOTORRIJDER OP DE SNELWEG. ;oiwerh;flkjnsdlfjvnslijrfnlsijenrfljsberfljbserlfjslfljshbdvljblfjcb HEINSBERG.
En via Heinsberg de grens over richting Echt en zo komt er na vier dagen een einde aan een mooi motor weekend met misschien niet altijd het gedroomde weer maar wel met veel uitdagingen. Aangekomen bij Peter St werd er nog een lekker kop koffie gedronken en ging iedereen vervolgens lekker naar huis.
Verslag: Wouter de Kruijff Fotos: Peter Sleuters
© Mei 2013